In de coronamaatregelen is er onvoldoende oog voor mensen met een handicap, vindt het College voor de Rechten van de Mens. Drie mensen met een lichamelijke beperking vertellen hoe zij de maatregelen ervaren.

Niet naar de winkel

Wilke van ’t Hul (50) uit Oosterwolde heeft de progressieve spierziekte limb-girdle dystrofie. Door de aangeboren aandoening worden haar spieren steeds zwakker. Inmiddels is ze rolstoelafhankelijk.

„Corona heeft veel invloed op mijn leven. Toen het net in Nederland kwam, was ik angstig. Ik woon met mijn moeder en broers in één huis. Een van mijn broers is de afgelopen maanden overleden; gelukkig niet aan corona. Maar de angst voor besmetting was er wel, want er kwamen veel zorgmedewerkers over de vloer van wie sommigen later ziek werden. Nu heb ik weer meer lucht.

De verruimende maatregelen gelden eigenlijk veel beperkter voor mij. Sinds een paar jaar heb ik een elektrische rolstoel. Daarin kan ik zelf boodschappen doen. Wel heb ik hulp nodig bij het betalen en bij de spullen in de tas doen. Dat kan ik nu moeilijk van mensen vragen. Ik ga wel de natuur in, maar niet naar winkels. Ik blijf gewoon kwetsbaar.