Het is maar een grapje, krijgt Hui-Hui Pan vaak te horen als ze wijst op pijnlijk alledaags racisme.?Maar grappig is inmiddels het collectieve excuus voor Nederlands ‘gezellig racisme’, dat kwetst en onderdrukt. 

Hanky panky Sjanghai, hanky panky Sjanghai. Nog steeds zingen leerlingen op basisscholen tijdens verjaardagen dit nummer mee. Cultureel inclusief, denkt men. Dat dit lied pijnlijk of zeer kwetsend is, lijkt niet bij de leerkracht aan te komen.

De realiteit is anders. De impact van dit lied vertaalde illustrator en Japanoloog Ming Ong Chuan in een zeer treffend beeld: de kwelling van een kind, uitgesloten en belachelijk gemaakt in zang en gebaren en wel op haar verjaardag. Een prent die ook verwijst naar een blog van Wing-Yan Man, oprichter van 3310 School for Millennials, over haar ervaringen met dit lied. “Als vanaf je vierde, gestimuleerd door de juf of meester, regelmatig je eigen cultuur belachelijk wordt gemaakt, doet dat wat met je.” De leerkrachten die juist voor sociale veiligheid moeten zorgen, leren jou en je omgeving dat het oké is om gediscrimineerd te worden.