Vrouwelijke statushouders profiteren minder van de ondersteuning die gemeenten bieden dan mannen. Zij krijgen minder begeleiding naar werk, terwijl ze die harder nodig hebben.

Mannen kansrijker

‘Gemeenten zijn in het kader van de Participatiewet vooral bezig om nieuwkomers zo kort mogelijk bijstandsafhankelijk te maken’, zegt Joline Verloove, senior projectleider en adviseur bij Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS). ‘Het onbedoelde effect is dat de aandacht vaker is gericht op mannen, die als kansrijker op de arbeidsmarkt worden gezien.’ Het platform lanceert dinsdag een online module voor gemeentelijke uitvoeringsprofessionals die werken met nieuwkomers.

Wel gemotiveerd

Met de achterstelling van vrouwen uit statushoudergezinnen missen gemeenten op termijn een kans, vindt Verloove. Na een verblijf van vijftien jaar heeft 45 procent van de vrouwelijke vluchtelingen nog geen betaald werk. Haar ervaring: ‘Vrouwelijke nieuwkomers willen graag iets terugdoen voor de Nederlandse samenleving. Zij zijn gemotiveerd, maar zeker in het begin is werk niet hun prioriteit. Zij willen eerst hun gezin op de rails hebben en de kinderen naar school. Terwijl gemeenten juist die eerste jaren investeren in ondersteuning.’ In veel gevallen beseffen vrouwelijke statushouders niet dat de aangeboden ondersteuning later misschien niet meer beschikbaar is. Klantmanagers moeten er meer op gespitst zijn de (toekomstige) arbeidswens van vrouwelijke nieuwkomers te onderzoeken, omdat die aandacht het totale inburgerings- en participatieproces ten goede komt.