Helft bedrijven heeft überhaupt geen vertrouwenspersoon

Na (seksueel) grensoverschrijdend gedrag je verhaal doen bij een professional zit er voor veel werknemers niet in. Bedrijven zijn namelijk niet wettelijk verplicht een vertrouwenspersoon aan te stellen, en ze kunnen kiezen wie ze willen. ‘Soms is het de secretaresse, want die is altijd zo aardig.’

Na de berichtgeving over seksueel grensoverschrijdend gedrag bij The Voice of Holland en Ajax viel regelmatig het woord ‘vertrouwenspersoon’. Daar zouden slachtoffers terecht moeten kunnen als ze last hebben van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag binnen een organisatie. Maar in de praktijk blijkt dat niet de heilige graal: niet alleen is een vertrouwenspersoon niet verplicht, waardoor veel bedrijven en organisaties er geen hebben, ook zijn er geen richtlijnen voor de kwaliteit of de werkwijze van zo’n luisterend oor.

Sinds 1994 zijn bedrijven verplicht om te voorkomen dat werknemers last hebben van agressie, pesten, geweld, seksuele intimidatie of discriminatie op het werk. Twee derde van de bedrijven heeft daar echter geen plan van aanpak voor, blijkt uit cijfers van de arbeidsinspectie (2020). De wet van 1994 stelde het aanstellen van een vertrouwenspersoon niet verplicht. De helft had in 2019 dan ook geen vertrouwenspersoon. Sindsdien is dat niet veranderd, al betreft dat meestal bedrijven met minder dan honderd werknemers.