Voor de Beekse Sintigemeenschap waren het bewogen weken. En nog steeds. Waar de werklui al zijn gestart met de renovatie van hun kamp, wonen zij verspreid over de regio. Bewoner Reinoud Weiss blikt terug. 

Ontspannen zit Reinoud Weiss (64) achter zijn laptop in de woonwagen van Stichting Kleeza. Hij richtte de stichting zes jaar geleden op om meer uitleg te geven over de Sinticultuur, het behoud ervan te garanderen en voor een betere integratie van ‘zijn volk’. De afgelopen weken werd pijnlijk duidelijk dat de stichting nog veel werk te verzetten heeft. „In Beek zijn we bekend en hebben we een goede verstandhouding met de inwoners en de gemeente, maar we voelen ons gediscrimineerd nadat de gemeente Brunssum besloot ons tijdelijk onderdak te weigeren.”

Weiss werd geboren in het Belgische Diepenbeek en streek ruim 51 jaar geleden met zijn vader neer op het kampje aan de Bosserveldlaan in Beek. Het is zijn thuis geworden en dat van de achttien medebewoners. Vijf jaar geleden werd bekend dat het kampje grondig zou worden gerenoveerd en uitgebreid met twee standplaatsen. Hard nodig volgens Weiss, aangezien twee van de acht gezinnen bij anderen inwoonden. „In onze cultuur is het een gebruik dat we voor elkaar zorgen.”

Groot was dan ook de opluchting dat, na jaren van praten, dit jaar de renovatie definitief werd. Woningcorporatie ZOwonen, van wie de bewoners de nieuw te bouwen chalets gaan huren, ging op zoek naar tijdelijke woonruimte voor de gezinnen. Een van de Sinti-wensen was dat ze gezamenlijk op de tijdelijke locatie zouden komen te wonen. Verschillende locaties werden onderzocht en uiteindelijk werd wel plek gevonden op EuroParcs in Brunssum. Alles leek in kannen en kruiken, de overeenkomst was getekend, de rekening betaald, maar op 10 september maakte de gemeente Brunssum bekend dat de Sinti niet welkom waren op het park.