"Hier is het gebeurd", zegt Babah Tarawally voor de deur van een Utrechtse kroeg. "De portier zei dat ik niet naar binnen mocht omdat ik zwart ben. Dat is me wel vaker overkomen", aldus de journalist en schrijver. "Maar dit keer besloot ik er melding van te maken."

Tarawally stapte naar een meldpunt tegen discriminatie, een zogeheten antidiscriminatievoorziening (ADV). Door het hele land zitten ruim twintig van dat soort stichtingen waar slachtoffers van discriminatie zich kunnen melden voor ondersteuning. Vaak leidt dat ertoe dat de beschuldigde partij wordt aangesproken, en soms komt het tot een zaak bij het College voor de Rechten van de Mens.

Gemeentes maken andere keuzes

Een probleem voor de bureaus is dat gemeenten uiteindelijk bepalen hoeveel geld ze eraan uitgeven. Ze krijgen van de regering 77 cent per inwoner om aan de ADV te besteden. Maar slechts 16 procent van alle gemeenten geeft dat volledige bedrag er ook aan uit, zegt de landelijke vereniging van antidiscriminatievoorzieningen. De gemeenten zijn namelijk niet verplicht om het geld ook daadwerkelijk aan de ADV's te besteden.